ΜΑΘΗΜΑ XXXVII ( Ανάλυση)
LECTIO SEPTIMA ET TRICESIMA
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΙΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
Κείμενο
|
Μετάφραση
|
Ιn eum locum
deducta est
res, ut, nisi qui deus vel
aliqui casus
subvenerit, nequeamus
esse salvi.
Equidem, ut veni ad urbem, non
destiti et sentire et dicere
et facere omnia, quae pertinerent
ad concordiam ; sed tantus
furor invaserat omnes, ut
cuperent pugnare,
etsi ego clamabam nihil
esse miserius quam civili
bello.
In civilibus bellis omnia sunt
misera, sed nihil(est)
miserius quam ipsa victoria :
ea reddit victores ferociores impotentioresque,
ut, etiamsi non sint
tales natura,
cogantur esse(tales)
necessitate.
Enim exitus civilium
bellorum sunt semper tales, ut non solum fiant
ea, quae velit victor,
sed etiam ut victor obsequatur
iis, quorum auxilio
parta sit victoria.
|
Σε τέτοιο σημείο έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ώστε, αν
κάποιος θεός ή κάποιο τυχαίο περιστατικό δεν βοηθήσει, δε θα μπορέσουμε να
σωθούμε.
Εγώ βέβαια, μόλις ήρθα στη Ρώμη, δε
σταμάτησα και να πιστεύω και να λέω και να κάνω όλα εκείνα που στόχευαν στην
ομόνοια. Όμως τόσο μεγάλη μανία τους είχε πιάσει όλους, ώστε να
επιθυμούν να μάχονται(τον πόλεμο), μολονότι εγώ φώναζα ότι δεν υπάρχει
μεγαλύτερη δυστυχία από τον εμφύλιο πόλεμο.
Στους εμφυλίους πολέμους όλα είναι
αξιοθρήνητα, αλλά τίποτε δεν είναι πιο αξιοθρήνητο, από την ίδια τη νίκη.
Αυτή κάνει τους νικητές αγριότερους και πιο αχαλίνωτους (από ότι συνήθως),
ώστε, ακόμη και αν δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους, να εξαναγκάζονται να
γίνουν(τέτοιοι) από
ανάγκη(από τα πράγματα).
Πράγματι, η έκβαση των εμφυλίων πολέμων
είναι πάντα τέτοια, ώστε όχι μόνο να γίνονται όσα θέλει ο νικητής, αλλά
(ώστε) ακόμη ο νικητής να κάνει το χατίρι εκείνων, με τη βοήθεια των οποίων
κερδήθηκε η νίκη.
|
1.
Κατάταξη των ονομάτων σε κλίσεις –
Γραμματικές
παρατηρήσεις
Α. Ουσιαστικά