Ισοκράτης περί αντιδόσεως 291.1-292.8[ Η ρητορική
δεινότητα που αποκτάται με τη διδασκαλία είναι προτιμότερη – Η πρέπουσα στάση των
Αθηναίων απέναντι σε αυτήν]
Μετάφραση : Απορώ πώς μερικοί μακαρίζουν
αυτούς που έχουν φυσικήν ρητορικήν ικανότητα, επειδή εκ τύχης έχουν αποκτήσει
αγαθόν και καλόν πράγμα, εκείνους δε που θέλουν να γίνουν τοιούτοι, τους
υβρίζουν ως επιθυμούντας άδικον και κακήν μόρφωσιν. Και όμως ποίον εξ εκείνων
που είναι εκ φύσεως ωραία, καλλιεργηθέν διά της μελέτης είναι άσχημον ή κακόν;
Ουδέν θα εύρωμεν τοιούτον, αλλά εις τας άλλας περιπτώσεις μάλλον επαινούμεν
εκείνους που με την φιλοπονίαν την ιδικήν των ηδυνήθησαν ν' αποκτήσουν αγαθόν
τι, παρά εκείνους που παρέλαβον αυτό από τους προγόνους, ευλόγως· διότι
συμφέρει και περί όλων των άλλων πραγμάτων και κυρίως περί των λόγων να
εκτιμώνται ουχί αι ευτυχείς συμπτώσεις, αλλά αι ατομικαί προσπάθειαι. Διότι
όσοι μεν έγιναν εκ φύσεως και τυχαίως ικανοί να ομιλούν δεν αποβλέπουν προς το
άριστον, αλλά συνήθισαν να κάνουν χρήσιν των λόγων έτσι όπως τύχη· όσοι δε
απέκτησαν την δύναμιν ταύτην διά της φιλοσοφίας και της περισκέψεως, ουδέν
λέγοντες άνευ σκέψεως ολιγώτερον αστοχούν εις τας πράξεις.
Μτφρ.
Θ. Παπακωνσταντίνου & Ε. Πανέτσος. χ.χ.Ισοκράτης. Λόγοι. III, Περί
Αντιδόσεως, Παραγραφή προς Καλλίμαχον, Αιγινητικός, Κατά Λοχίτου, Προς Ευθύνουν.
Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Καλό διάβασμα !!!!
!